(fot. Zbigniew Bereszyński - 2006)

(fot. Brigida Kicińska - 2006)

(fot. Jacek Ramus - 2003)

(fot. Sylwia Piekarek - 2006)

(fot. Brigida Kicińska - 2006)

(reprodukcja - Świat Katolicki 1929 nr 13)

(fot. Brygida Kicińska - 2006)

(fot. Beata Kicińska - 2010)

(fot. Jacek Ramus - 2003)

(fot. Jacek Ramus - 2003)

(fot. Jacek Ramus - 2003)

(fot. Jacek Ramus - 2003)

(reprodukcja - Świat Katolicki 1929 nr 13)

(reprodukcja - Świat Katolicki 1929 nr 13)

(reprodukcja - Oberschlesien im Bild - 1929 nr 12)

Położenie. Wieś w gm. Pawłowiczki, ok. 10 km na pd. – zach. od Kędzierzyna – Koźla. Kościół leży na niewielkim wzniesieniu 2 km na zach. od wsi.

Historia. Kościół odpustowy p.w. Świętego Brykcjusza z lat 1651 – 1661. Zbudowany z fundacji Marty i Marcina Wolffa. Miejsce pielgrzymek z uwagi na „cudowne źródełko”. Związana jest z nim legenda, która mówi, że źródło powstało w czasie, gdy spragniony Święty Brykcjusz odpoczywał w trakcie wyprawy misyjnej. Remontowany w 1803 r. i w latach 1879 – 80 – wymiana pokrycia dachowego.

Budowa i wyposażenie. Drewniany kościół konstrukcji zrębowej. Orientowany, zbudowany na planie krzyża łacińskiego. Ramiona tworzą dwie boczne kaplice, zamknięte trójbocznie o kalenicach niższych od nawy głównej. Bez wyodrębnionego prezbiterium z nawy, zamknięty trójbocznie. Zakrystia wydzielona w bocznym ramieniu z wejściem poprzedzonym małym przedsionkiem. Kruchta od frontu nawy. Dachy wielopołaciowe, kryte gontem z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną baniastym hełmem z latarnią i z datą budowy. Wewnątrz strop w postaci pozornego sklepienia kolebkowego. Belka tęczowa z barokowym krzyżem i figurami. Chór muzyczny wsparty na czternastu słupach z emporami wzdłuż ścian bocznych i organami z 1888 r. firmy Durschlag und Sohn. Poprzednie z 1669 r., wykonał Jakuba Rippack. Podłoga z płytek ceramicznych. Wystrój malarski wnętrza pochodzi z lat 80 XX w. Wyposażenie z okresu budowy kościoła: ołtarz główny i dwa ołtarze boczne. Ambona z XVIII w. Liczne obrazy z XVII – XVIII w. Na ścianach 14 stacji Drogi Krzyżowej z 1 poł. XIX w. Zachowana płyta nagrobna Jana Bartna z 2 poł. XVII w. Drzwi wejściowe posiadają oryginalne stare okucia. Obok kościoła pustelnia z 1870 r., kaplica murowana z 1916 r. i studnia z kapliczką źródełka.

Także warto zobaczyć. Kościół wczesnobarokowy z poł. XVII w.

Literatura. [8][39]

Strona główna