(fot. Marcin Szukała - 2001)

(fot. Marcin Płóciennik - 2005)

(fot. Marcin Szukała - 2007)

(fot. Piotr Kiciński - 2008)

(fot. Piotr Kiciński - 2008)

(fot. Agnieszka Purgał - 2007)

(fot. Brygida Kicińska - 2013)

(fot. Piotr Kiciński - 2008)

(fot. Piotr Kiciński - 2008)

(fot. Piotr Kiciński - 2008)

(fot. Piotr Kiciński - 2008)

(fot. Piotr Kiciński - 2008)

(fot. Piotr Kiciński - 2008)

(fot. Brygida Kicińska - 2013)

Położenie. Wieś w gm. Kostrzyn, ok. 35 km na wsch. od Poznania.

Historia. Kościół p.w. Świętego Kazimierza z lat 1737 – 38. Pierwotne wezwanie p.w. Świętego Wita i Doroty. Zbudowany z fundacji skarbnika wielkopolskiego Marcina Skaławskiego. Ostatecznie wykończony i wyposażony w latach 50 i 60 XVIII w., staraniem starosty gniewkowskiego Kazimierza Słuckiego. Powiększony o murowaną kaplicę dla rodziny Bnińskich w 1784 r. Wieżę dobudowano w 1834 r. kosztem rodziny Ostrowskich. Remontowany w 1895 r. Odnowiony w 1957 r. (polichromia). Remontowany w 1984 i 1992 r. oraz na p. XXI w. W kościele corocznie na zlotach spotykają się motocykliści. Proboszcz Edmund Jaworski na co dzień jest członkiem klubu motocyklowego.

Budowa i wyposażenie. Kościół szachulcowy, trójnawowy konstrukcji słupowo – ramowej. Orientowany. Mniejsze prezbiterium od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią z lożą kolatorską na piętrze i kaplicą grobową rodziny Bnińskich. Wysoka drewniana wieża od frontu, konstrukcji słupowej z kruchtą w przyziemiu. Zwieńczona blaszanym hełmem cebulastym z latarnią. Dzwon z 2 poł. XIX w., z odlewni Schoena. Kruchta z boku nawy. Dach dwukalenicowy, kryty gontem. Wnętrze podzielone na trzy części dwoma rzędami kolumn po dwie sztuki. Stropy w prezbiterium, nawie głównej i bocznych w postaci pozornych sklepień kolebkowych. Chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach z prospektem organowym. Balustrada parapetu o falistej linii, z herbem Dołęga, ozdobną inskrypcją poświęconą fundatorowi wyposażenia kościoła i malowanymi instrumentami muzycznymi. Podłoga z desek drewnianych. Polichromia figuralno – ornamentalna na stropie z lat 1750 – 60. Przedstawiająca na stropach: w nawie Apoteozę Świętego Kazimierza i prezbiterium MB w otoczeniu chórów anielskich. Postacie na ścianach Salomona, Królowej Saby, Zaśnięcie MB, MB Niepokalana i MB Orędowniczka. Uzupełniona w 1895 r., konserwowana w 1957 r. przez Stanisława Wielkopolskiego. Wyposażenie głównie barokowe i rokokowe: ołtarz główny z k. XVIII w. z obrazem MB z Dzieciątkiem z ok. poł. XVII w. Dwa ołtarze boczne z ok. 1740 r. Rokokowe: ambona, dwa konfesjonały i chrzcielnica o kształcie czary wspartej na głowie syreny. Przy ambonie empirowy nagrobek Franciszki Bnińskiej z figurą leżącej kobiety, herbem Łodzia i wierszowanym napisem. Na elewacji południowej tablica pamiątkowa ku czci braci Władysława i Wincentego Strzyżewskich poległych w powstaniu 1863 r. W oknach witraże Henryka Nostitz – Jackowskiego z 1929 r. Współczesny obraz z Świętym Krzysztofem na motorze autorstwa Ludomira Gazdowskiego. Plebania murowana z 1912 r.

Także warto zobaczyć. Barokowo klasycystyczny pałac z lat 1780 - 86 w parku.

Literatura. [1][2][6]

Strona główna