PIERANIE
województwo kujawsko - pomorskie, powiat inowrocławski



(fot. Bartosz Dobecki - 2004)


(fot. Bartosz Dobecki - 2004)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Piotr Kiciński - 2009)


(fot. Brygida Kicińska - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(reprodukcja - Album Przewodnika Katolickiego Cudowne miejsca i obrazy NMP we Wielkopolsce – 1905)


(reprodukcja - Album Przewodnika Katolickiego Cudowne miejsca i obrazy NMP we Wielkopolsce – 1905)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Brygida Kicińska - 2015)


(fot. Brygida Kicińska - 2015)


(fot. Brygida Kicińska - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Marcin Szukała - 2015)


(fot. Brygida Kicińska - 2015)

Położenie. Wieś w gm. Dąbrowa Biskupia, 15 km na wsch. od Inowrocławia.

Historia. Kościół p.w. Świętego Mikołaja Biskupa z lat 1732 – 34. Zbudowany z fundacji skarbnika brzesko – kujawskiego Łukasza i Jadwigi Umińskich przez cieślę Jakuba Gaca. Jeden z największych kościołów drewnianych w Polsce. W 1736 r. zbudowano dwie wysokie (wzmiankowano o 40 m wysokości !) barokowe wieże. Remontowany w 1825 r. – wymiana poszycia dachu na dachówkę. W 1853 r. rozebrano obie wieże. Odnowienie polichromii w 1894 r. przez Henryka Jaguszewskiego, oraz w 1951 r. przez Franciszka Cholewińskiego. Ważniejsze remonty w 1901, 1933 i 1947 r. W 1963 r. zmieniono dachówkę na gont. Remontowany gruntownie w latach 2003 – 08. Zabytek klasy „0”. W Pieraniach urodził się Jerzy Waldorff.

Budowa i wyposażenie. Kościół drewniany, barokowy konstrukcji zrębowej i sumikowo – łątkowej. Orientowany. Trójnawowa pseudobazylika z transeptem tworzącym przez dwie boczne kaplice p.w. Zmartwychwstania Jezusa i Świętego Stanisława Kostki. Kaplice nakryte są blaszanymi kopułami z barokowymi hełmami z latarniami. Zamknięte trójbocznie. Mniejsze prezbiterium od nawy, zamknięte trójbocznie z bocznymi zakrystiami. W fasadzie po bokach resztki dwóch wież pełniących obecnie rolę krucht. Ściany od zewnątrz wsparte przyporami. Dach dwukalenicowy, kryty gontem z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną blaszanym hełmem z latarnią i chorągiewką z datą „1933”. Wnętrze podzielone przez dwa rzędy słupów z arkadami, na nawę główną i niższe nawy boczne. W nawie głównej i bocznych pozorne sklepienia kolebkowe. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach o prostej linii parapetu z organami z 1854 r. Podłoga drewniana. Polichromia rokokowa z 1754 r., autorstwa Jana Jerzego Petriego i Marcina Stanowskiego, a fundowana przez Króla Stanisława Leszczyńskiego za ukrywanie przed pościgiem. Przedstawia w prezbiterium na stropie Ukoronowanie MB przez Trójcę Świętą i Wniebowzięcie, wizerunki Świętych i aniołów, oraz kapelę pierańską i malowidła przedstawiające otrzymywane cuda i łaski od MB i wizerunki kościoła. W nawie przedstawienie Narodzenie, Zwiastowanie i Nawiedzenie NMP, Ofiarowanie MB, Pokłon Pasterzy i Mędrców, Obrzezanie, Ofiarowanie Dzieciątka Jezus, Zesłania Ducha Świętego i Siedem Sakramentów Świętych. Pod chórem muzycznym namalowano Walkę Archanioła Michała z Lucyferem i Anioła Stróża. Ołtarz główny, ołtarze boczne i w kaplicach z lat 1735 – 1736. Obraz MB z Dzieciątkiem tzw. Pierańskiej w ołtarzu głównym z 1 poł. XVI w. słynący łaskami. Koronowany w 1722 i 1967 r. koroną papieską przez prymasa kardynała Stefana Wyszyńskiego. Zachowany obraz Zmartwychwstałego Pana Jezusa ze śladami od kul szwedzkich. Ambona regencyjna i chrzcielnica z 1 poł. XVIII w. W oknach witraże wstawione w 1972 r. Kościół posiada dwie krypty: pod prezbiterium i jedną z kaplic. Dzwonnica drewniana, otwarta typu krosnowego z trzema dzwonami. Kryta gontowym dachem dwuspadowym.

Także warto zobaczyć.

Literatura. [18]

Strona główna