TARGOWISKA
województwo podkarpackie, powiat krośnieński



(fot. Andrzej Wesół - 2006)


(fot. Andrzej Wesół - 2006)


(fot. Brygida Kicińska - 2013)


(fot. Andrzej Wesół - 2006)


(fot. Andrzej Wesół - 2006)


(fot. Andrzej Wesół - 2006)


(fot. Andrzej Wesół - 2006)


(fot. Andrzej Wesół - 2006)


(fot. Andrzej Wesół - 2006)


(fot. Andrzej Wesół - 2006)

Położenie. Wieś w gm. Miejsce Piastowe, 6 km na pd. – wsch. od Krosna.

Historia. Kościół p.w. Świętej Małgorzaty z lat 1736 – 1740. Zbudowany z fundacji Antoniego Baranowskiego stolnika dobrzyńskiego. Do budowy użyto drewna z rozbiórki starszej świątyni z 1461 r. Rozbudowany w 1873 r. – dobudowa kaplicy p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa. W 1895 r. przedłużono nawę o 8 m i dobudowano lożę kolatorską fundacji Gołaszewskich. W 1900 r. dobudowa kruchty, a w 1901 r. wymiana gontów na blachę. W 1962 r. spłonęła drewniana dzwonnica. Odnowienie polichromii w 1952 r. przez Władysława Lisowskiego. Gruntownie remontowany w latach 1982 – 90 – podniesienie kościoła o ok. 2 m na nowe podmurowanie. Wykonano konserwację polichromii, ołtarzy przez Alicję i Stanisława Sęków. Prace rzeźbiarskie wykonał Józef Aszklar.

Budowa i wyposażenie. Kościół drewniany, konstrukcji zrębowej. Orientowany, zbudowany z drewna modrzewiowego. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią z lożą kolatorską na piętrze. Z boku nawy kaplica, zamknięta trójbocznie, o kalenicy niższej od nawy głównej. Kruchty jedna od frontu i dwie po bokach nawy. Dach dwukalenicowy, kryty blachą miedzianą z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną hełmem cebulastym z latarnią. Wewnątrz stropy płaskie z fasetą w prezbiterium i kaplicy, a w nawie z zaskrzynieniami. Chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach o prostej linii parapetu z organami z 1979 r. zbudowanymi przez Feliksa Mazura. Wzdłuż nawy, po bokach balkony wsparte na marmurowych słupach. Belka tęczowa z Grupą Pasji z ok. poł. XVIII w. Polichromia iluzjonistyczno – figuralna w stylu klasycznym z 1897 r., autorstwa Stanisława Tabińskiego. W kaplicy polichromia z 1928 r. Ołtarz główny i dwa ołtarze boczne późnobarokowy z ok. 1750 r., uzupełnione w 1898 r. przez Józefa Aszklara i Franciszka Lorenca. Ambona późnobarokowa z poł. XVIII w. z rzeźbą pelikana na baldachimie. Chrzcielnica neogotycka z ok. 1900 r. w kształcie kielicha z czarą zdobioną 13 herbami i rokokową pokrywą z ok. 1770 r. z rzeźbą Chrztu Chrystusa. Liczne rzeźby, obrazy i krucyfiksy z okresu XVIII – XIX w. Konfesjonały i ławki z lat 90 XX w. wykonane przez Edwarda Gorczycę. Świątynia posiada kryptę pod prezbiterium. Dzwonnica murowana typu parawanowego z 1965 r. wg projektu inż. Zajdela. Trzy dzwony z 1965 r. z odlewni Franciszka Kubicy. Ogrodzenie z 1921 r., remontowane w 1995 r. z czterema kapliczkami z 1984 r. Plebania murowana z 1888 r.

Także warto zobaczyć. Drewniany dwór z XVII w.

Literatura. [7][14]

Strona główna