(fot. Andrzej Wesół - 2006)

(fot. Andrzej Wesół - 2006)

(fot. Andrzej Wesół - 2006)

(fot. Krystyna Dukszta - 2011)

(fot. Krystyna Dukszta - 2011)

(fot. Brygida Kicińska - 2015)

(pocztówka z ok. 1990 r.)

(fot. Jarosław Dybowski - 2010)

(fot. Jarosław Dybowski - 2010)

(fot. Krystyna Dukszta - 2011)

(fot. Krystyna Dukszta - 2011)

(fot. Krystyna Dukszta - 2011)

(fot. Jarosław Dybowski - 2010)

(fot. Jarosław Dybowski - 2010)

(fot. Jarosław Dybowski - 2010)

(fot. Krystyna Dukszta - 2011)

(fot. Krystyna Dukszta - 2011)

(fot. Krystyna Dukszta - 2011)

(fot. Jarosław Dybowski - 2010)

Położenie. Miasto siedziba gminy, ok. 12 km na pd. – wsch. od Niska. Ulica Świętej Trójcy.

Historia. Kościół p.w. Świętej Trójcy z 1690 r. Zbudowany z fundacji Jędrzeja Zamojskiego wojewody smoleńskiego. Zwany „flisackim” – zbudowany także ze składek mieszkańców, którzy głównie trudnili się flisactwem. Rozbudowany w 1742 r. o charakterystyczną kruchtę. Restaurowany w latach 1856 – 60 i 1900 r. z pokryciem dachu blachą. W latach 1979 – 81 – w trakcie remontu odnaleziono fragmenty polichromii z k. XVII w. Pożar z 29.03.2002 zniszczył wnętrze z wyposażeniem i polichromią. Odbudowę kościoła udało przeprowadzić do końca 2002 r., restaurację wnętrza do 2005 r.

Budowa i wyposażenie. Kościół drewniany, jednonawowy konstrukcji zrębowej. Orientowany, zbudowany z drewna modrzewiowego w starszej części w tradycji gotyckiej. Prezbiterium mniejsze od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Duża kruchta od frontu nawy z dwoma oryginalnymi, ośmiobocznymi wieżyczkami. Zwieńczonymi cebulastymi hełmami blaszanymi z latarniami. Nad wejściem głównym obraz Trójcy Świętej. Dach jednokalenicowy, kryty gontem z ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Zwieńczoną hełmem cebulasto – iglicowym z latarnią. Przyziemie świątyni osłonięte fartuchem gontowym. Wewnątrz sklepienie kolebkowe, wsparte w nawie na dwóch słupach. Chór muzyczny wsparty na dwóch kolumnach, o prostej linii parapetu. Organy późnobarokowe z k. XVIII w. zniszczone podczas pożaru. Odbudowane jako 9 głosowe w latach 2004 – 05 przez Grzegorza Stawowego. Belka tęczowa z krucyfiksem z XVIII w. noszącym ślady ognia. Zniszczeniu uległo zabytkowe wnętrze. Polichromia późnobarokowa, iluzjonistyczna z XVIII w., przemalowana i zniekształcona w 1866 r. Sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Sceny śmierci Świętego Józefa, wskrzeszenie Łazarza. Ołtarz główny i ambona późnobarokowe z 2 poł. XVIII w. Dwa ołtarze boczne barokowe z k. XVII w. Ogrodzenie murowane z dzwonnicą bramą z 1899 r.

Także warto zobaczyć. Drugi kościół drewniany z 1643 r.

Literatura. [39]

Strona główna